Yokluğun Kocaman Bir Boşluk..

 
 
        Evet her şey bitti ve ben mutluymuşum gibi yola devam ediyorum ya da devam ediyormuş gibi yapıyorum..
 
        Güçlü durmaya çalışıyorum.Başlarda başardımda ,bitti evet ama bunada alışılır dedim ve kahkahalar attım.Sorun mu, zamanla kendini hissettiren, sızım sızım sızlayan, içimdeki koca boşluk. Uçsuz bucaksız kocaman bir boşluk...
 
        Zamanla unutursun, zaman her şeyin ilacı gibi laflar işe yaramıyor.Zamanla canın daha çok yanıyor.Her şey onu hatırlatıyor hatta.Gittiğin yerler, şarkılar ,renkler...Her şey o kokuyor..Geceler o 'İyi geceler' demediği için iyi geçmiyor, o 'Günaydın' demediği için günlerin aydınlık olmuyor.İçin gibi her yer kapkara..Karanlık bir sokakta tek başına ve yolunu kaybetmiş, ordan oraya savrulan kendini bilmez biri oluyorsun...Her şey ,herkes unutma diye çabalıyor sanki..
 
        Unutmak istersek unuturuz.Peki ya unutmak istemiyorsak.Acılarına ,üzüntülerine razıysak..Yanımızda olmasada iyi olduğunu duyup mutlu oluyorsak..Belki 'Sevmek' budur ha ne dersiniz..