İki Kişilik Yaşamışsındır Yaşadıklarını..
İki Kişilik Yaşamışsındır Yaşadıklarını..
Sonu olmadığını bildiğin halde hayaller kurar ve o hayallerle mutlu olmaya çalışırsın.Bilirsin sonu yoktur ama kaptırmışsındır bir kere..
Başlarda kuş gibi hissedersin, özgürlüğünü vermiştir sanki sana uçarsın ordan oraya.. Görmek istersin ve çabalamaya başlarsın.Çünkü hayatının merkezine oturtmuşsundur onu... Onunla uyanır ,onu anlatan şarkılar dinler, onun sevdiği renkleri sever ve onunla uyursun..Gördüğün an midene kramplar girer, kalp atışların hızlanır ,nefesin kesilir.. İşte ya işte orada..Senin varlığından ,duygularından habersizce oturuyor orada..
Zaman geçtikçe görmek yetmez .. Sesini duymak,konuşmak istersin.. Ondan bir şey beklemezsin, sen kendi kurduğun dünyanda mutlusundur çünkü.. Arkadaş olur duygularını görmezden gelmeye çalışırsın.Başlarda başarılı bile olursun.Aynı ortamda olmak bile yeter sana.Asıl sorun zamanla tekrardan ortaya çıkan duygularındır.Söylediği sözlere anlam yüklemeye başlarsın. İçinde umut kıvılcımları alevlenmeye başlar yavaştan..Kabul ettirmeye çalışırsın kendine 'Arkadaşız.. Arkadaşız.. Arkadaşız....'. İşe yaramaz..Gittikçe daha çok bağlanırsın..Artık onsuz bir dünya mı !! Asla..Arkadaşlık oyunuda yorar seni ve 'belki' diyip duygularını açıklamaya karar verirsin.Arkadaş olarak yanında olmak yerine , onsuz nefes almaya çalışmayı seçersin..
Saatlerce yazar, yazar silersin.Çünkü kelimeler hafif kalır duygularını anlatmaya.Zar zor karaladığın yazıyı göndermeye cesaret edemezsin..Vereceği cevaptan korktuğundan değil ,bu güne kadar zaten iki kişilik yaşamışsındır yaşadıklarını..Ama bundan sonrası..Cevap her zaman çok kısadır 'Arkadaş olarak görüyorum seni'.. Gözlerinden yavaşça süzülür gözyaşların..'Arkadaş olarak devam edemeyeceğini söyler, devam edersin yoluna ya da devam etmeye çalışırsın..
İleriyi düşünüp keşke dememek için şimdi üzülmeyi tercih etmişsindir..